حسام الدین آشنا، متولد 1343 دارای مدرک دکترای معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات از دانشگاه امام صادق (ع) می باشد. وی که پس از اتمام فوق لیسانسش مدتی در سمتهای اجرایی متعدد اعم از همکاری با وزارت خارجه، سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران ، و ... بوده است، اینک عهده دار معاونت پژوهشی  دانشگاه امام صادق (ع) می باشد، و به طور همزمان به تدریس در این دانشگاه، دانشکده صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، و دانشکده خبر وزارت خارجه تدریس می کند.

از دیگر مسئولیتهایش در زمان کنونی می توان به عضویت در هیات داوران کنفرانس جامعه اطلاعاتی در آسیای غربی، و هیات رئیسه کنفرانس بین المللی علم، تکنولوژی، مدرنیته و مذهب اشاره کرد.

حضور جدی و موثر دکتر حسام الدین آشنا در عرصه تئوری پردازی جامعه اطلاعاتی مسلمانان، سبب شده است که در گفتمان اندیشمندان علوم انسانی اجتماع، به عنوان یک عنصر دارای دغدغه های دینی، که بر مسائل مربوط به دین و ارتباطات اشراف کامل دارد، شناخته شود.

چندی پیش که گفتگویی دوستانه با او داشتم نمی دانم چه شد که بحث به ماهیت ارتباطی و فرهنگی دین کشیده شد، و او گفت : « دین اساسا دارای ماهیتی فرهنگی و ارتباطی است.اسلام آمده است تافرهنگی خلق کند که در پرتو آن  ، ارتباط انسان و انسان ، انسان و طبیعت و دنیا و آخرت بر محور ارتباط توحیدی میان خدا و انسان شکل بگیرد واین همانا گذار از جاهلیت است».

جمله بسیار بزرگی بود، و مانند سایر کلماتش تفکر برانگیز! به خاطر دارم که چند وقت پیش هم در وبلاگش مطلبی را خوانده بودم که آن هم مدتها را به تامل واداشت. او در وبلاگش که عنوان آن فرهنگ و ارتباطات و نشانیش http://ashna1343.persianblog.com می باشد، نوشته بود: « قرآن کریم در وضعیت فعلی خود یک کتاب است  اما در زمان نزول تدریجی در طول ۲۳ سال آنرا با چه رسانه ای می توان شبیه دانست. شاید مفهوم گاهنامه را  بتوان با آن نزدیک دانست ولی پس از آغاز عصر وبلاگ می توان اینگونه دریافت که وبلاگ نزدیکترین مفهوم رسانه ای به کیفیت تنزیل قران کریم است . من -با مقداری تسامح واز باب اینکه در صحت استفاده از صنعت تشبیه شباهت تام لازم نیست -   گفتم قرآن را می توان وبلاگ خداوند دانست . نظر شما چیست؟».

همچنین وقتی از آشنا در مورد رابطه دین و رسانه سوال می کنم، می گوید: «  ارتباطات دینی اعم و افضل از رسانه دینی است . هر گاه در فرایند ارتباط یکی از عناصر هدف ، فرستنده و پیام، دین مدار باشد ، ارتباطات را می توان دینی تلقی کرد . با این رویکرد ، رسانه از حیث فناوری ابزاری است در خدمت فرایند ارتباطات دینی نه اینکه مستقلا دارای شان و منزلتی دینی یا غیر دینی باشد.اما از حیث سازمان رسانه ای می توان برای سازمان رسانه دینی شانی متمایز از سازمانهای دیگر رسانه ای قائل شد.با این رویکرد ، دینی بودن سازمان رسانه در تار و پود،ساختار ،عملکرد و فرهنگ سازمانی  رسانه سایه می افکند ».

پاسخش مرا به یاد مصاحبه ای می اندازد، که چند ماه پیش با هفته نامه سروش کرده بود، و در جواب این سوال که چگونه می توانیم به الگوی اسلامی رسانه های برسیم، گفته بود:« ما باید برویم به طرف سازمان هایی که به صورت هرمی کار می کنند؛ در راس هرم متفکران حضور دارند، تولید کنندگان اصلی متون و فکر مذهبی حضور دارند، در قاعده هرم فنی ترین تکنیسین ها و خلاق ترین اشخاص در تکنولوژی و مابین راس و قاعده هم باید سطوحی حضور داشته باشند از هنرمندان، نویسندگان، و متخصصان علوم اجتماعی که پردازش پیام و آماده سازی آن برای تحویل به محیط رسانه های مدرن را بر عهده داشته باشند».

جالب است بدانید دکتر آشنا که چندی پیش آخرین کتابش با عنوان از سیاست تا فرهنگ توسط انتشارات سروش منتشر شد، علاوه بر فعالیت های نظری در حوزه های عملیاتی تر ارتباطات نیز فعالیت می کند، و از جمله کارهای موفق او در این زمینه می توان ساخت مجموعه تلویزیونی چشم های شیشه ای با کارگردانی حسین دهباشی و به سفارش شبکه تلویزیونی العالم اشاره کرد. این مجموعه که به مقایسه نحوه پروپاگاندیسم شبکه های BBC و الجزیره می پردازد، به گفته دکتر پیمان جبلی مدیر کل سابق اخبار العالم یکی از استثنائاتی است که صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در سالیان گذشته، و تا کنون داشته است.

حسام الدین آشنا این روزها نیز همچون گذشته، به طور جدی خود را در گیر پروژه های عظیم ارتباطاتی کرده است.

تکمیل مقاله اجتماع محوری در محیط سایبر برای ارائه به همایش دین و رسانه مصر، مدیریت پروژه تصویر رهبری در سیما به سفارش مرکز تحقیقات صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، و آماده سازی گزارش نهایی کوششها و چالش های مسلمانان در محیط سایبر از اخرین درگیری های کاری او در کنار تمامی مسئولیتهایش می باشد.